Zespół Filmowy Rozwój

Zespół Filmowy Rozwój odwołuje się do nazewnictwa z dawnych czasów i zasad jakie wtedy przyświecały filmowcom zrzeszającym się w grupy twórcze, zwane Zespołami Filmowymi. Hołdowali oni zasadzie pracy wspólnej. Od zalążka scenariusza , aż po gotowy film. Tak pojęta spółdzielnia dawała zaskakująco dobre rezultaty. Powstawały znakomite filmy, do których chętnie wracamy. W tak rozumianych zespołach zrodziła się szkoła polska, dziesiątki debiutów, kino fabularne i dokumentalne, komedie i dramaty. Należy robić filmy „o czymś, w jakiejś sprawie i dla widzów”, to nic odkrywczego. Proste i trudne zarazem.Nie mam przesadnych ambicji, pragnę jedynie zaznaczyć szacunek dla tradycji, na której się wychowałem, oglądając filmy od pacholęcia w kinie, którego kierownikiem była moja mama - pani Maria z kina Letniego w Kielcach przy ulicy Planty. Nie ma już tego kina, kilkanaście lat temu zarosło krzakami i chwastem. Zapamiętałem jednak tamten zapach.

HEROINA

adaptacja powieści Tomasza Piątka „Heroina” – streszczenie

Różnica między absolutnym szczęściem, a prawie absolutnym jest naprawdę ogromna. Do takiego wniosku dochodzi Tomasz, bohater scenariusza, będącego adaptacją powieści. Tomasza poznajemy, jako wziętego prezentera telewizyjnego, dziecko szczęścia – jak samo o sobie sądzi. Bo Tomasz jest geniuszem, ma genialne pomysły, rzuca je ot, tak sobie, albo wymyśla systemy filozoficzne, kiedy się nudzi.

„Mam słońce w głowie. Co chwilę przysypiam i widzę twarze. Wyglądają jak twarze ludzi, ale to nie są ludzie. Absolutne szczęście ich zmieniło i już nigdy nie będą mieć innego wyrazu twarzy, nawet nie otworzą oczu.

”Powieść daje się odczytywać na wiele sposobów „… jest nie tylko opowieścią o degeneracji narkomana. Jest także opowieścią o rozkwicie czegoś innego. O szczęściu, które się nie kończy - podczas, gdy człowiek się niestety kończy. A mimo to niektórzy otrząsnęli się z owej rozkoszy, wybrali trzeźwość, która jest dla nich cierpieniem. Ostatecznie, bowiem nałóg przynosi w jeszcze większe cierpienia, gdyż człowiek uzależniony nie potrafi racjonalnie oceniać długotrwałych skutków swojego postępowania. Narkoman, to taki szaleniec, który za każdym razem wpada w tę samą pułapkę.

W filmie nie chcę pokazywać heroinowych zwyrodnień, chorób i śmierci, ponieważ uważam, że potworniejsza jest heroinowa rozkosz, rozległa jak pustynia, ale równie płaska i jałowa. Interesuje mnie inne odczytanie „Heroiny”, czego daje wyraz w mojej adaptacji. Otóż traktuję samą heroinę, jako figurę czegoś więcej, uzależnienia, które zniewala człowieka niezależnie, czym ono tak naprawdę jest. Takie metaforyczne odczytanie heroiny daje szansę na opowiedzenie historii adresowanej nie tylko wyłącznie do narkomanów, czy osób leczących się z nałogu.

Jeśli nie jesteś narkomanem, ten film ma być przede wszystkim dla ciebie, gdyż ilość niezauważalnych uzależnień w świecie, który nieustannie produkuje uzależnienia sprawia, że tracimy czujność i poddajemy się sile, nawet nie zdając sobie z tego sprawy. Bo ostatecznie wpadamy w sidła nie tego, co nas uzależnia, ale samego uzależnienia. To ma być film nie o narkotykach - jakkolwiek rozumianych - ale o uzależnieniu.

www.matkateresaodkotow.pl

Tala od różańca

Jej pierwszy i największy sukces stał się jej życiowym przekleństwem. „Tala od różańca” to fascynujący dokument o niesamowitych losach 93-letniej dzisiaj pisarki Natalii Rolleczek. W l. 50-tych wydała m.in. głośną, zekranizowaną potem przez Ewę i Czesława Petelskich książkę pt. „Drewniany różaniec”, w którym skrytykowała zakon sióstr Felicjanek i pośrednio cały kościół katolicki. To sprawiło, że została „zaszufladkowana” w katolickim kraju jako wojująca ateistka. Znana i popularna, z czasem stała się zapomniana, choć wydawała kolejne książki, cenione zwłaszcza przez młodzież i miłośników antyku. Kilka lat temu „Drewniany różaniec” został niespodziewanie wznowiony. Znów wzbudził kontrowersje. Skłonił reżyserów Sławomira Rogowskiego i Stanisława Zawiślińskiego do prześledzenia całej kariery pisarki, jej wzlotów i upadków, prawdziwie bohaterskich czynów i „pokuty” - nierozerwalnie wiążących się z polskimi dramatami i przemianami ostatniego wieku.

W dokumencie, bogatym w unikalne archiwalia oraz inscenizacje, wypowiadają się zarówno osób bliskie bohaterce, jak i jej ideowi przeciwnicy, reprezentanci różnych pokoleń. Mówią o niej m.in. Józefa Hennelowa i Michał Olszański z „Tygodnika Powszechnego” oraz wydawca Piotr Marecki związany ze środowiskiem ”Krytyki Politycznej” , a także siostra i synowie. Intrygują : historia znajomości Rolleczek z Karolem Wojtyłą, jej spotkania z nim, w czasach konspiracji i gdy był papieżem , a także potyczki z cenzurą , rodzinne dramaty i zmagania duchowe. Pisarka barwnie komentuje własne życie; prezentuje niekonwencjonalne poglądy nt wiary, hipokryzji i polskich zawirowań. Reżyserzy zaś podsuwają widzowi niezwykle ciekawy materiał do refleksji – np. o cenie sławy i wielorakich uwikłaniach, zderzeniach ze światem człowieka wrażliwego.

Tala od różańca

eksplikacja realizacyjna reżysera

„Tala od różańca” opowiada o życiu 93-letniej Natalii Rolleczek, która w latach 50-tych wydała książkę „Drewniany różaniec”, w którym skrytykowała kościół katolicki.

W filmie w sposób linearny bohaterka opowiada, odkąd sięga pamięcią, o swoim życiu, opisuje zmagania z losem i swoją postawę twórczą. Ta opowieść jest ilustrowana fotografiami z rodzinnego albumu, oraz fragmentami filmów dokumentalnych.

Pojawiają się także osoby związane blisko z pisarką, lub mające opinie dotyczące jej twórczości, czy też na temat poruszanych zjawisk społecznych i politycznych, artystycznych. Osoby te prezentują własne poglądy, nie zawsze zgodne z opiniami czy punktem widzenia pisarki.

Scenariusz filmu w swoim założeniu opiera się na paradoksie: największy sukces pisarki, w pewnym sensie, stał się jej życiowym przekleństwem. Żadna z jej później wydanych 26 książek (w tym tzw hity wydawnicze – dla młodzieży „Urocze wakacje”, czy powieść historyczna „Selena – córka Kleopatry”), choć interesujących, nie zyskała takiego rozgłosu, jak „Drewniany różaniec”. Jak na ironię, sprawy, której w niej poruszyła, mimo upływu czasu i rozmaitych zmian, które się dokonały, także świadomościowych, wcale nie straciły na aktualności. Stąd , być może, wzięło się obecne wznowienie jej noweli. A może są i inne powody? Naszym zdaniem, z jednej strony, dziś inaczej odczytujemy funkcje kościoła i znaczenie religii, w większym stopniu doświadczamy zobiektywizowania tych znaczeń, także w kontekście dobrodziejstw, czy bagażu europeizacji. Kościół, choć nadal ważny w życiu społecznym, przestaje być „jedyną wyrocznią” i zamkniętym kręgiem z licznymi tabu.

Z drugiej zaś strony, ówczesna „niepoprawność” autorki, dziś zyskuje „aktualną poprawność”, bo nie ma przyzwolenia na niegodziwe zachowanie osób duchownych.

Życie Natalii Rolleczek bynajmniej nie sprowadziło się do wzlotu i "upadku"( czyli zapomnienia ) związanego z "Drewnianym różańcem ". Mało kto jednak wie, że ona sama dokonała wielu heroicznych czynów; walczyła w AK, nie bała się upomnieć o ojca w niemieckiej niewoli i o męża w stalinowskim więzieniu, a dożyła sędziwego wieku z etykietką „pisarki, która ośmieliła się skrytykować kościół”. Sama go broni mówiąc: „mnie nie piętnował kościół instytucjonalny, mnie skazały na banicję tercjanki z kruchty, bigotki klękające na sam widok sutanny”. Po wojnie napisał książkę „Mój zięć marksista”, otrzymała ministerialne stypendium od Leona Kruczkowskiego, nagradzał ją Wojciech Jaruzelski. Sprzyjał Putrament. Niektórzy przeciwnicy nazywali ja „stalinówką”. Odbywała dziesiątki spotkań pisarskich po wsiach i miasteczkach.

Dziś Natalia Rolleczek mieszka w Tarnowie, u syna (znakomitego tłumacza prozy angielskiej, dyplomowanego byłego aktora, znanego z wielu ról m.in. w krakowskim Teatrze im. Słowackiego). Pomimo sędziwego wieku, pisarka "trzyma się świetnie" : niezwykle interesująco opowiada, zwłaszcza o swoim stosunku do wiary ( głęboko wierzy w Boga absolutnego ); nie cierpi hipokryzji i bigocji, jest przeciwniczką wieszania krzyży w miejscach publicznych, uważa to za świętokradztwo. Zamierz też napisać niebawem sztukę o kuszeniu swojego kolegi, młodego Lolka przez Szatana…

Realizatorzy dokumentu nie zamierzają jednoznacznie oceniać postawy pisarskiej i "filozofii życiowej " Natalii Rolleczek. Podsuwają jedynie pytanie: na ile była ona kwestią koniunktury politycznej, na ile autentycznym, z potrzeby serca, odreagowaniem własnych doświadczeń ,w tym traumatycznych przeżyć u Sióstr Felicjanek?

Cała twórczość Rolleczek, a "Drewniany różaniec" w szczególności, potwierdza jej duży talent pisarski i wrażliwość na ludzką krzywdę, rozmaite przejawy zła i niesprawiedliwości.

pokaz premierowy w Muzeum Niepodległości

16.04.2012

fot. Piotr Jankowski

Artykuły w Internecie

„Tala od różańca”
„Pokazać niezwykły los polskiego inteligenta”
Telewizja Akademicka

Tala od różańca. Kontrowersyjna Natalia Rolleczek

Anna Wróblewska / Portalfilmowy.pl 1 czerwca 2012

„Tala od różańca” to nie jest prosty film – tak, jak nie jest prosta w ocenie i jego bohaterka. Dokument Sławomira Rogowskiego i Stanisława Zawiślińskiego opowiada o życiu 93-letniej dzisiaj pisarki Natalii Rolleczek, postaci nad wyraz kontrowersyjnej. Premiera filmu na Krakowskim Festiwalu Filmowym odbędzie się 1 czerwca 2012 roku w Kinie pod Baranami.

Dzisiejszym 40-latkom Rolleczek kojarzy się głównie z literaturą młodzieżową, jak słynne książki z cyklu „Kochana rodzinka i ja” czy historyczna powieść „Selena, córka Kleopatry”. Jednak dla nieco starszych pokoleń najważniejszą książką pisarki pozostaje wydany w latach 50. „Drewniany różaniec”, w którym skrytykowała kościół katolicki.

W dużej mierze jest to książka autobiograficzna, jako że pisarka przeżyła kilka lat w szkole zakonnej i do dzisiaj wspomina ten okres jako najcięższy czas w życiu, czas niedojadania, potwornego rygoru, zmuszania do zbyt ciężkiej pracy. Wspomnienia swoje zawarła właśnie w „Drewnianym różańcu”.

Kiedy pisarka opowiada o tych przeżyciach w swoim filmie, w jej głosie słychać szczerość. Ale jej postawa i wybory życiowe budzą wiele wątpliwości. Oczywiście, jako utalentowana pisarka sięgnęła po własne doświadczenia życiowe. Ale jednak było ono jednostkowe. – Okres spędzony u sióstr zakonnych wspominam jako najlepsze lata swojego młodego życia – mówi moja osobista teściowa, Halina Wróblewska. – Siostry dały mi wykszta??cenie, z którego korzystam całe życie, nauczyły mnie sztuki prowadzenia domu, manier, dały wsparcie i poczucie, że jestem potrzebna.

Trudno więc mówić tu o jakiejś ogólnej prawdzie na temat wychowania klasztornego, raczej o indywidualnym doświadczeniu. Problem z Natalią Rolleczek polega w moim przekonaniu na tym, że pozwoliła na wykorzystanie tej książki przez władzę komunistyczną do własnej walki. Nie opędzała się też od zaszczytów, cóż, nawet jej syn w filmie mówi, że należeli do „czerwonej burżuazji”. – „Drewniany różaniec" wyszedł w 1953 r. i był wykorzystany do walki z Kościołem, Ministerstwo Oświaty zalecało go szkołom do bibliotek. Czy pani miała świadomość?” – zapytała kiedyś w wywiadzie dla "Wysokich Obcasów" Katarzyna Bielas. - „Że jestem po linii partyjnej? Myślę, że ja nie dopuszczałam tej myśli do głowy, boby mi przeszkodziła pisać. Coś mi tam tykało z tyłu głowy, ale to odganiałam, bo inaczej wielu rzeczy bym nie powiedziała, żeby nie dobijać tych sióstr. Może bym opisała kilka dobrych zakonnic, bo były i takie. Dobre również były te, które były obojętne, niczego od nas niewymagające.”, odpowiedziała wówczas pisarka.

Dziwna, kontrowersyjna, zaskakująca postać. Wiemy o jej walce w AK, o tym, jak upominała się o ojca w stalinowskim więzieniu i jak walczyła o uwolnienie męża w stalinowskim więzieniu. Po otrzymała ministerialne stypendium od Leona Kruczkowskiego, nagradzał ją Wojciech Jaruzelski, sprzyjał Jerzy Putrament. Nazywano ją nawet „stalinówką”. Odbywała dziesiątki spotkań pisarskich po wsiach i miasteczkach.

Pisarka całe życie przyjaźniła się z Karolem Wojtyłą, od czasu ich młodości, aż praktycznie do samej śmierci Papieża. Przyjaźń ta udokumentowana jest wspólnymi zdjęciami, korespondencją. W ostatnich latach Rolleczek zwróciła się w stronę duchowości, religii, Boga.

„Realizatorzy dokumentu nie zamierzają jednoznacznie oceniać postawy pisarskiej i ‘filozofii życiowej’ Natalii Rolleczek”, czytamy w materiałach prasowych. – „Podsuwają jedynie pytanie: na ile była ona kwestią koniunktury politycznej, na ile autentycznym, z potrzeby serca, odreagowaniem własnych doświadczeń, w tym traumatycznych przeżyć u Sióstr Felicjanek?”

Trudno mi ją polubić, zrozumieć, ale nie sposób nie oglądać tego filmu bez zainteresowania.

Terminy pokazów:

16.04.2012: pokaz premierowy w Muzeum Niepodległości
27.04.2012: pokaz premierowy na festiwalu Tarnowska Nagroda Filmowa ( pokaz specjalny)
20.04.2012: 18. Lato Filmów Festiwal Filmowy i Artystyczny
1.06.2012: 52. Krakowski Festiwal Filmowy pokaz w ramach Panoramy Filmu Polskiego, kino Pod Baranami, godz. 15.30
20 i 22.07.2012: 12. Międzynarodowy Festiwal Filmowy T-Mobile Nowe Horyzonty, Wrocław
31.07.2012: 6. Festiwal Sztuki i Filmu Dwa Brzegi, Kazimierz, godzina 11.00
6.08.2012: 13. Letnia Akademia Filmowa w Zwierzyńcu
Listopad 2012: XVIII Festiwal Form Dokumentalnych NURT

Linki:

www.portalfilmowy.pl/wydarzenia,5,9427,1,1,Tala-od-rozanca-spotkanie-z-tworcami-filmu.html

tvp.info/informacje/kultura/tala-od-rozanca/7072138

tvp.info/opinie/wywiady/pokazac-niezwykly-los-polskiego-inteligenta/7173727

Tala od Różańca - Film wideo - Telewizja Akademicka UW3D.tv

www.uw3d.tv/video-tala-od-rozanca-701

Kacopiryna albo powrót taty

Ryszard ma pomysł jak się ustawić do końca życia – chce odkryć lek na kaca. Robi to dla Polski i dla siebie. Niestety, Ryszard jest spłukany po inwestycji w wytwórnię makaronów. Grozi mu Urząd Skarbowy, więc angażuje się w zorganizowanie Olimpiady w Zakopanem, zbiera od górali pieniądze i zanosi do Skarbówki. Pomysł Olimpiady nie wypala w MKOlu, więc Rysiek nie może uruchomić swoich starych kontaktów. Nie ma pieniędzy, a górale zaczynają chcieć kasy z powrotem.

Prowadzą rozmowy z pewnym białostockim gangsterem zwanym Wielkim Ła, grubą rybą, który nie może jednak tego dla nich zrobić. Z zasady nie miesza spraw rodzinnych z zawodowymi – a okazuje się, że jego żona kiedyś miała krótki ale namiętny romans z Ryśkiem. Ła postanawia go dorwać.

Rysiek jest spłukany i ma dość. Finguje własną śmierć. Na pogrzeb zjeżdżają górale i Wielki Ła, ale nie tylko – także jego synowie – Żyd Icek i Niemiec Klaus. Z tym, że Niemiec jest czarnoskóry i ma orientację homoseksualną. Dlatego najbardziej będzie mu zależało na akceptacji ojca, typowego ksenofobicznego Polaka.

Na pogrzebie Ryśka córka Wielkiego Ła – Soda – zakochuje się w Icku i mu się oddaje. Wielki Ła chce, żeby Soda się usamodzielniła i założyła własny interes. Legalny. Soda chce być jednak piosenkarką. Wielki Ła uważa to za degenerację każe jej kupić uran na bazarze w Białymstoku, a potem on już go sprzeda z zyskiem pewnemu szejkowi.

Wielki Ła odkrywa, że w grobie nie ma Ryśka. Górale chcą od synów ubezpieczenia Ryśka. Górale chcą porwać Icka i Klausa, ale na szczęście ratuje ich policja. Zatrzymują ich. Z aresztu ratuje synów Rysiek, bo zapomniał, że oni istnieją na świecie, a z powodu ich ujawnienia się nie może pobrać ubezpieczenia „na ciotkę, za którą zamierzał się przebrać”. Urzędniczka twierdzi, że właśnie aresztowano jego synów i to oni jako bliżsi krewni mogą pobrać ubezpieczenie.

Zaczyna się gonitwa – Rysiek z synami ucieka do kolegi w Białymstoku, który handluje na bazarze. Kolega z bazaru jest winny Rychowi przysługę – obiecuje mu w razie potrzeby czołg. Daje mu kontakt do Szejka Abbasa, który może go wywieźć poza kraje Unii. Po wyjściu z bazaru Rychu spotyka przypadkowo górala sprzedającego oscypki . Ten rozpoznaje w nim Rycha i przekazuje informacje do Zakopanego. Górale wysyłają grupę pościgową za Rychem.

Na bazarze Soda nie za bardzo wie, jak odnaleźć sprzedawcę uranu. Drogę pokazuje jej Cyganka, która wróży jej, że znajdzie rychło swojego kochasia. Na ten sam bazar do tego samego Ruska trafia Soda. Rusek informuje ją, że Rychu żyje. Soda postanawia na własną rękę szukać Rycha z uranem w torbie. Tym bardziej, że może być z nim w ciąży i tego się boi – że straciła głowę i zniszczyła sobie życie.

Rychu uświadamia Icka i Klausa o swojej wielkiej idei odkrycia Kacopiryny i założenia fabryki. Kończy im się benzyna, trafiają do zajazdu, w którym odbywa się wesele. Do zajazdu dociera również Soda. Sodę biorą za spóźnioną wokalistkę i śpiewa piosenki. W przerwie idzie na spacer z Ickiem, ale kłócą się i Soda ogłusza go i ucieka ich samochodem. Rysiek natomiast ginie gdzieś na sianie z kelnerką. Icek myśli, że Soda porwała Ryśka. Porywa autokar i rusza w pościg za Sodą.

Tymczasem do zajazdu docierają górale oraz Wielki Ła. Wielki Ła odnajduje Ryśka na sianie i zabiera go do siebie.

Autokar zatrzymuje policja, ale Ickoi i Klausowi udaje się jej umknąć – są już blisko domu Sody. Docierają do niego. Witają się z jej matką i wpraszają się na obiad, kiedy nagle przyjeżdża Wielki Ła. Soda wyprowadza ich przez kanalizację. Synowie dowiadują się, że Wielki Ła złapał Ryśka i zamierza go trochę pomęczyć, zanim go zlikwiduje.

Synowie łapią konie na łące i udają się z powrotem na bazar po czołg. Postanawiają uwolnić ojca. Forsują mur, wydobywają z piwnicy ojca, którego Soda przysżła nakarmić i uciekają czołgiem. Wielki Ła zaczyna ich gonić. Po drodze dołączają górale oraz goście z wesela ze strony panny młodej, która nakryła swojego ślubnego z Klausem w łazience.

Czołg kierowany przez Klausa i Icka z Ryśkiem i Sodą na pokładzie forsuje siatkę i wjeżdża na teren Festiwalu Żydowskiego. Icek jest w swoim żywiole. Twierdzi, że przybyli na festiwal i postanawia zaśpiewać z Sodą. Klaus daje czołg do odprowadzenia na parking – goniący Wielki Ła i górale nie zastają w środku Ryśka. Górale informują Wielkiego Ła o tym, że jego córka jest z Ryśkiem. Wielki Ła boi się o nią, dzwoni do żony, żona każe mu ją chronić, bo może być w ci??ży. Wielki Ła jest w kropce – boi się, że górale zrobią jej krzywdę. Na Festiwal Żydowski dociera też panna młoda.

Soda ma uran, chce, żeby Żydzi pomogli ich przerzucić niepostrzeżenie do szejka Abbasa. To rodzi konsternację – nikt z własnej woli nie chce tego zrobić. Klaus proponuje, by przyznali pierwsza nagrodę Sodzie i Ickowi, i mogą to zrobić w ramach nagrody. Wszyscy na to przystają.

Wśród publiczności pojawiają się górale, panna młoda i Wielki Ła. Soda, Icek, Klaus i Rysiek przebrani w tradycyjne żydowskie stroje kierują się w stronę reklamowego balonu, którym wyrusza do szejka Abbasa.

Cała ekipa ląduje u Szejka. Szejk (jest kukiełką) kupuje uran, bo chce zbudować swoją elektrownię atomową. Ekologiczną – Unia do tego dopłaci i będzie tani prąd. Na legalu. Bomb już się nie opłaca robić, bo to już nie jest trendy. Teraz trendy jest edukacja, inwestowanie w wiedzę. Postanawia zainwestować w fabrykę farmaceutyków.

Soda wychodzi za Icka. Icek zakłada fabrykę. Klaus uczy się u Wielkiego Ła pielęgnowania grządek z pomidorami. Rysiek siedzi z wnuczkiem na wsi i opowiada mu bajkę o Wembley, skoku Kozakiewicza i innych sukcesach wspaniałych polskich sportowców.

Aleksandra jedzie do Polski – 50’

Jacek Wasilewski i Albert Jawłowski, producent Sławomir Rogowski

Aleksandra Miranda Martines jest pół Buriatką-pół Kubanką, mieszka na Syberii na pograniczu rosyjsko-mongolskim, czuje się Polką i chce wyjechać do Polski. Jej ojciec jest czarnoskórym Kubańczykiem, matka - Buriatką.

Wiadomo, że Miranda otrzyma Kartę Polaka - i będzie musiała po nią pojechać do odległego o 700 km. Konsulatu polskiego w Irkucku. Pojedzie tam samochodem Giennadija Iwanowa, czystego Buriata, który działa w Stowarzyszeniu „Nadzieja”.

Przy okazji wyjazdu do Irkucka Miranda będzie chciała odwiedzić swoją rodzinę w byłym Agińskim Okręgu Autonomicznym, kilkaset kilometrów od Irkucka. To rodzina ze strony matki, nie widziana od kilku lat. To tam pielęgnuje się pamięć o przodku – Polaku, który wmieszał się w buriacką rodzinę do dziś żyjącą w małych, rozrzuconych w tajdze wsiach, gdzie wciąż panuje silna tradycja szamańska.

Miranda będzie chciała tam odświeżyć rodzinną historię.

Po powrocie Miranda będzie się przygotowywać do wyjazdu do Polski – do Lublina. Zanim to jednak nastąpi, musi uporządkować swoje sprawy na Syberii.

Po otrzymaniu Karty Polaka urządzi wieczór z przyjaciółmi w klubie „Brodwiej” w Ułan – Ude. Jej przyjaciele również planują otrzymać Kartę Polaka. Dzięki niej można szybciej dostawać wizy, łatwiej podjąć studia, prowadzić interesy itp.

Na Syberii czują się u siebie, tu jest ich dom i ojczyzna. Miranda czuje się obco. Planuje życie w Polsce – boi się jednak jechać sama i chciałaby, aby któryś z przyjaciół zdecydował się razem z nią.

Nie wszyscy jednak chcą wyjeżdżać, tak jak Miranda. Pojawiają się konkretne obawy. Bardziej nobilitujące i łatwiejsze jest bycie „Polakiem” na Syberii niż próba stania się nim w Polsce. W trakcie rozmów ujawnia się prawdziwy skonfrontowany z koniecznością podjęcia niełatwej decyzji, stosunek młodych Sybiraków do Polski.

Dla Mirandy wyjazd, a przede wszystkim ułożenie sobie z kimś życia może małżeństwo z Polakiem - byłby dla niej ziszczeniem marzeń.

Matka Mirandy się o nią boi. Chciałaby dla córki wygodniejszego życia, ale z drugiej strony ma obawy: widzi, że córka też nie może ułożyć sobie relacji z żadnym chłopakiem.

Dla starszych członków stowarzyszenia jej wyjazd może być również problemem. Miranda jest liderką młodego pokolenia w polonijnym stowarzyszeniu; kiedy zabraknie jej energii i pomysłowości, być może nie będzie komu podjąć pałeczki.

Miranda jest na rozdrożu. Chce poczuć się Polką, jednak jest mulatką wychowaną w Buriacji, mającą rosyjską mentalność. W jej radość z przyjazdu do Polski wkrada się niepokój. Powitamy ją w Polsce, w Lublinie, do którego wybiera się, aby się rozeznać w sytuacji i przygotować sobie miejsce na dłuższy pobyt.

Sławomir Rogowski

(ur. 29.04.1957), producent, pisarz i scenarzysta

Absolwent dziennikarstwa Uniwersytetu Warszawskiego (1982) i Szkoły Głównej Handlowej (2004), , wykładowca dziennikarstwa i mediów na Uniwersytecie Jagiellońskim oraz Wydziale Radia i Telewizji Uniwersytetu Śląskiego, Europejskiej Wyższej Szkoły Prawa i Administracji Wyższej Szkoły Psychologii Społecznej w Warszawie, aktualnie wykładowca (gościnnie) WDiNP Uniwersytet Warszawski, członek Polskiej i Europejskiej Akademii Filmowej.

Animator kultury studenckiej: m.in. szef klubu HYBRYDY (1982-87), dyrektor artystyczny festiwali FAMA w Świnoujściu (1986-87)

Współtwórca WARSZAWSKIEGO FESTIWALU FILMOWEGO i pomysłodawca i wieloletni dyrektor Festiwalu Filmowego i Artystycznego LATO FILMÓW w Kazimierzu Dolnym( 1995-2004),

Dyrektor ds. organizacyjnych w Biurze Komitetu Kinematografii (1990 – 1995). W latach 1999 – 2002 jako dyrektor Agencji Filmowej TVP S.A. wyprodukował ponad pięćdziesiąt filmów telewizyjnych, fabularnych i seriali, wielokrotnie nagradzanych na polskich i międzynarodowych festiwalach filmowych. Był m.in. pomysłodawcą cyklu debiutów filmowych POKOLENIE 2000 i ekranizacji „Przedwiośnia” w reż. Filipa Bajona ( współproducent ). Ponadto w tym okresie pod jego bezpośrednim nadzorem artystycznym i produkcyjnym powstały m.in. filmy telewizyjne, w tym : „Duże zwierzę” reż. Jerzy Stuhr – nagroda specjalna w Karlowych Varach’2000, „Żółty szalik”- rez Janusz Morgenstern nagroda specjalna w Gdyni, „Wszyscy Święci” - reż Andrzej Barański-nagroda KRRiTV w Gdyni, „Cześć Tereska”- reż. Robert Gliński –Złote Lwy w Gdyni oraz nagroda specjalna w Karlowych Varach’2001, „List”, - rez Denjal Hassanowicz – najlepszy debiut w Gdyni, „Nieznana opowieść wigilijna” – reż. Piotr Mularuk – nagroda na poznańskim festiwalu filmów dla dzieci i młodzieży, i wiele innych. Wśród dokumentów warto wymienić legendarną 22-odcinkową serię Jacka Bławuta i Jacka Gwizdały „Kawaleria powietrzna”, który nadzorował produkcyjnie i wymyślił tytuł.

W ramach własnego Zespołu Filmowego ROZWÓJ wyprodukował dramat sensacyjny Matka Teresa od kotów, sc/rez Paweł Sala / styczeń-2010 /, nagrodzony dwoma Kryształowymi Globami w Karlowych Warach’2011, także godzinny dokument Jacka Wasilewskiego i Alberta Jawłowskiego „Aleksandra jedzie do Polski”, a ostatnio w 2012 film Tala od różańca” –dok.fabularyzowany - 58’ scenariusz i reżyseria we współpracy ze Stanisławem Zawiślańskim – jest to portret pisarki Natalii Rolleczek autorki Drewnianego różąńca.

Ma w dorobku jako scenarzysta i niezależny producent filmowy i telewizyjny kilkanaście filmów dokumentalnych , programów kulturoznawczych i reportaży dla Programu 2 TVP S.A. m.in. „W poszukiwaniu subtelnej dokładności” – film o Rafale Olbińskim(dok.49’ - 1996), cykl programów etnograficznych Tam gdzie biją źródła (1996-2000), Rosław, o Rosławie Szaybo (dok.30’ -1998), Łukaszowcy NY’39 (fabularyzowany dokument 47’-2005).

W 2006r. zrealizował dla TVP Kultura, TVP Bydgoszcz i Polskiego Wydawnictwa Audiowizualnego(DVD) koncert plenerowy muzyki filmowej Zygmunta Koniecznego „Konieczny konieczny !”. W 2009 współprodukował film „Krzysztof Zanussi – rozmowy istotne” dla TVP Kultura oraz „Czekając na sobotę.” Ireny i Jerzego Morawskich dla HBO.

Jest autorem noweli „Pierwsza miłość”, na podstawie której powstał film „Wszyscy święci” (sc. Grzegorz Łoszewski, reż. Andrzej Barański), ponad to napisał scenariusza filmu „Upadek z trzepaka”, scenariusza teatru telewizji ”nasza.klasa.pl”, „Kacopiryna czyli powrót taty” (wsp.autor).

Opublikował debiutancki zbioru opowiadań „Zima stulecia” (Wydawnictwo Literackie – Kraków 2004).

Jest współautorem ksiązki „Zawsze piękni, zawsze dwudziestoletni” (FUW 2007).

Od 5.08.2011 – członek Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji

Reżyseria i scenariusze filmów dokumentalnych, i realizacje programów telewizyjnych

Święto zmarłych w Doylstown – 17’ – TVP 2– 1997, TVP Polonia 1998 ( scen / reżyseria) - brak danych poemisyjnych
W poszukiwaniu subtelnej dokładności (sylwetka Rafała Olbińskiego) – 49’ – TVP 2 – 1996 (wsp.autor scenariusz z Wojciechem Majewskim)
Rosław ( sylwetka Rosława Szaybo ) - TVP 2 , 40’, (współautor scen. z Wojciechem Majewskim )
Łukaszowcy NY 39 – TVP 2, 47’ –historia Bractwa św. Łukasza ( wsp.autor scenariusz z reż.Michałem Dudziewiczem i Waldemarem Odorowskim)
Akademia Policyjna – TVP 1 – 13x 21’, konsultant ds. dramaturgicznych
Prawo do Boga – 19’- CodexMedia 2007 ( reżyser), emisja TVP 3 Warszawa, w dn. 3.06.2007, g.16.59 – rat 0,25, widownia 23,63%, udziały 0,96%, DVD – 200 szt – Fundacja rodzin dzieci spastycznie chorych
Krzysztof Zanussi – rozmowy istotne , TVP kultura , 25’ emisja 16.06.09 reżyser ze Stanisławem Zawiślińskim /
reżyser i scenarzysta –Tala od różańca / o Natalii Rolleczek/, wsp. S.Zawiśliński

Programy muzyczne i estradowe– scenariusz i reżyseria, m.in.
/ rejestrowane przez TVP /

Nie to jeszcze nie koniec… – finał FAMA 84 – TVP 2
Pamiętajcie o ogrodach – koncert galowy 30 lat klubu Hybrydy dla TVP 1 – 2x 45’ -Filharmonia Narodowa , 1987 - scen/reż
Jedno powietrze – koncert multimedialny Spodek Katowice, 1987 – TVP Regionalna – 2x45’
Krajobraz po bitwie czyli 7 wspaniałych –widowisko poetycko-muzyczne, TVP 2 – 1995, 2x50’
Zieleni się sen złoty – widowisko dedykowane muzyce okresu „flower power” – TVP 2 - 1996, 2x50’
Tam gdzie bija źródła – festiwal muzyki i przyrody ( 1996-1999 ) Ustroń, dla TVP 2 – kilkanaście koncertów (we współpracy z Wojciechem. Majewskim
Madredeus – koncert muzyki fado zespołu Madredeus w ruinach zamku w Kazimierzu Dolnym, dla TVP 2, 50’,1999 (we współpracy z D. Goczałem)
Pamiętajcie o Hybrydach – gala 45 lecia klubu, Teatr Roma, 2002 ( sc. )
Konieczny, konieczny ! – koncert muzyki filmowej Zygmunta Koniecznego, Rynek w Toruniu, TVP Kultura i OTV Bydgoszcz 2006, 4x25’
Gala festiwalu piosenka autorskiej „Bardowie” – TVP Kultura 2007, 2x50, oraz koncert Georges’a Moustaki( TVP2 2003)

Paweł Sala

reżyser, scenarzysta, dramaturg

obecnie współpracownik Canal+, stypendysta Ministerstwa Kultury, absolwent trzech fakultetów, współpracował także z TVP, Teatrem Polskiego Radia i Teatrem Telewizji.

edukacja

kulturoznawstwo (Uniwersytet Adama Mickiewicza, UŁ, Uniwersytet Śląski), reżyseria radiowa, reżyseria telewizyjno-filmowa na Wydziału Radia i Telewizji Uniwersytetu Śląskiego. [był studentem m. in. Krzysztofa Kieślowskiego, Edwarda Żebrowskiego, Juliusza Burskiego]

SŁUCHOWISKA:

„Genialna epoka”,

„Studium z anatomii śmierci” wg. Kenzaburo Oe

„Umrzeć i już się więcej nie obudzić...?” (tekst własny)

„Fazy nocy” wg. Carlosa Fuentesa

„Ślimak na zboczu” wg. A. i B. Strugackich

„Kosky i Powska” wg. Tekstów Kosińskiego i Poświatowskiej (tekst własny)

„Biafra” wg. Vonneguta i inne teksty autorskie bądź adaptacje

FILMY DOKUMENTALNE:

„Stygmatyczka” Studio im. K. Irzykowskiego (nagroda główna za dokument na festiwalu w Koszalinie).

„Na tyłach wszechświata” (o teatrze Janusza Wiśniewskiego) WFF Wrocław

„Zdjęcie z krzyża” (o malarzu Jerzym Kapłańskim z podwrocławskiej Brzeziny)TVP 2

„Anioły” (o barokowych aniołach Michała Klahra Starszego i poezji Anioła Ślązaka) TVP2

„Rodzina w Wójtówce” TVP1 (młode małżeństwo przysposabia do życia niepełnosprawnych umysłowo)

„Tablice, albo opisanie świata” (o żebrzących na ulicach Warszawy) TVP1

„Miasto wolontariuszy” TVP2 ( o wolontariacie i wolontariuszach)

„Historia z Tyskiej Butelki” (o historycznym browarze książęcym emisja w TVP2).

„Statyści” Canal+ (o statystach z planu filmowego „Pianisty” – rówieśników Romana Polańskiego, którzy byli w dzieciństwie świadkami likwidacji gett)

„Siostry” (w podrzeszowskiej wsi Siostry Opatrzności Bożej prowadzą z wielkim oddaniem ośrodek dla upośledzonych umysłowo dziewczynek), TVP 2 cykl: „Polska bez fikcji” .

FILMY FABULARNE:

dwa godzinne odcinki serialu fabularnego „Bank nie z tej ziemi” TVP1 odcinki 6,7 (w obsadzie m.in. A.Ferency, K.Wakuliński, B.Wrocławski, B.Kafftówna, M.Foremniak i inni)

„Matka Teresa od kotów” – reżyser, autor scenariusza

PROGRAMY CYKLICZNE - TVP i CANAL+

z zakresu publicystyki kulturalnej i subkultur takie jak „Czytadło” TVP1, „Pegaz” TVP1, „Na Gapę” Canal+, „Oko cyklonu” Canal+.

SZTUKI i SCENARIUSZE:

„MatkaTeresa od kotów” – scenariusz pierwotnie zamierzony jako produkcja w ramach cyklu „Pokolenie 2000” w TVP, obecnie po pięcioletniej historii i wielu zmianach i przeróbkach przeznaczony na niezależny debiut fabularny.

„Od dziś będziemy dobrzy” sztuka teatralna własnego autorstwa, laureatka dwóch konkursów „Sztuk odważnych” w Radomiu i Ogólnopolskiego Konkursu „Dialogu” i Teatru Polskiego we Wrocławiu , druk w „Dialogu 5/6 2002 . Wygrała także plebiscyt publiczności spośród przedstawień warsztatowych na Festiwalu Teatralnym „Eurodrama”. Sztuka błyła długi czas w repertuarze Teatru Polskiego we Wrocławiu, została także umieszczona w słynnej antologii Romana Pawłowskiego „Pokolenie Porno i inne niesmaczne utwory teatralne” premiera wrzesień 2003. W roku 2004 powstała autorska wersja reżyserska dla Teatru Telewizji, premiera 21 listopada 2004 w Studio Teatralnym Dwójki.

„Heroina” własna adaptacja sceniczna powieści Tomasza Piątka. W kwietniu 2005 adaptacja ta była prezentowana na Festiwalu Szkół Teatralnych w Łodzi, w ramach Warsztatów Dramaturgicznych „Dramat w procesie rozwoju”, została przygotowana wraz z młodymi aktorami i studentami wydziału aktorskiego Szkoły Filmowej próba czytana dramatu, która wzbudziła spore zainteresowanie publiczności i obietnicę dziekanów Wydziału Aktorskiego i Wydziału Reżyserii, że doprowadzą do powstania pełnego spektaklu na dużej scenie Teatru Studyjnego. Zamiar wyreżyserowania „Heroiny” został w końcu spełniony, kierownictwo Teatru Narodowego przyjęło sztukę do realizacji w ramach Studia Dramatu. Premiera w Teatrze Narodowym odbyła się w połowie listopada 2005roku, sztuka była w repetruarze Studia Dramatu.

Sztuka „Gang Bang albo Syndrom Sztokholmski” była czytana przez zespół aktorski Teatru Dramatycznego w ramach festiwalu „Spotkania” w listopadzie 2002 i została bardzo żywo odebrana. Została także wystawiona w ramach Studia Baz@rt na scenie im. Heleny Modrzejewskiej Teatru Starego (premiera 9-go stycznia 2005).

W drugiej edycji konkursu dramaturgicznego Teatru Polskiego we Wrocławiu i „Dialogu” za sztukę „Mortal Kombajn” otrzymał jedną z trzech równorzędnych głównych nagród (styczeń 2004). Sztuka była czytana na Festiwalu „Eurodrama” w grudniu 2004, a także miała swoją niezależną premierę w Mazowieckim Centrum Kultury w lutym 2005 roku w reżyserii Jerzego Lacha i była wystawiana w Le Madame.

W listopadzie 2004 roku brał udział w festiwalu „Genius Loci” zorganizowanym przez Nową Łaźnię w Nowej Hucie, czego efektem było napisanie jednoaktówki dla inaugurujący działalność teatru w Nowej Hucie spektakl „Mieszkam tu”. Premiera odbyła się 4-go maja 2005 r.

We wrzesniu 2005 roku zaproszony zostaje przez Teatr Rozmaitości do projektu TR PL, w efekcie czego powstaje sztuka „Trzecie Przyjście” (czytana w marcu 2006), obecnie wydana w zbiorze sztuk „TR PL”, planowana do wystawienia w Teatrze Rozmaitości.

„Szwaczki” – sztuka wystawiona w Teatrze Śląskim w Katowicach w reż. Andrzeja Celińskiego.

październik/listopad 2005 – premiera „Heroiny” wg. Tomasza Piątka we własnej adaptacji i reżyserii na Scenie Studio Teatru Narodowego.

W listopadzie 2005 w ramach kolejnej edycji festiwalu Baz@rt odbyła się prezentacja fragmentów nagrodzonej sztuki „Ciemno wszędzie” , na Małej Scenie Teatru Starego w reż. Michała Borczucha, natomiast w grudniu 2005 prezentowano już całą sztukę w Schauschpielfrankfurt we Frankfurcie nad Menem z aktorami tamtejszego teatru w tłumaczeniu Olafa Kuhla i reżyserii Pawła Miśkiewicza.

w lutym 2007 Teatr Wybrzeże wystawia „Spalenie matki” w reż. Michała Kotańskiego.

styczeń 2009 Narodowy Teatr Bośni i Hercegowiny w Sarajewie wystawia „Mortal Kombajn” (wcześniej sztuka ukazuje się w tomie „Mortal Kombajn – polskie dramaty XXI wieku” w Sarajewie). Sztukę wyreżyserował Dino Mustafić.

„Syn królowej śniegu” oraz „Porwani” – dwa scenariusze fabularne napisane w ramach otrzymanych stypendiów z PISF.

GŁÓWNE PUBLIKACJE:

Dialog 2002 nr 5/6 – sztuka „Od dziś będziemy dobrzy”,

„Pokolenie porno i inne niesmaczne utwory dramatyczne” pod red. Romana Pawłowskiego – sztuka „Od dziś będziemy dobrzy”,

Dialog 2004 nr 6 – sztuka „Mortal Kombajn”,

Wydawnictwo Teatru Starego 2005 r. – sztuka „Gang Bang, albo Syndrom Sztokholmski”,

„Mieszkam tu” Wydawnictwo Teatru Nowa Łaźnia z Nowej Huty – jednoaktówka „Czołgiści” ,

Dialog 2005 nr 11 – dwie sztuki „Ciemno Wszędzie”, „Szwaczki”,

„TR PL” Wydawnictwo Teatru Rozmaitości – sztuka „Trzecie Przyjście” 2006,

w najbliższym czasie ukaże się w Wydawnictwie P.I.W. sztuka „Jerzy Kosinsky Final Day” napisana wespół z Czesławem Czaplińskim

WYRÓŻNIENIA I NAGRODY

„Od dziś będziemy dobrzy” – gł. Nagroda w Radomiu, jedna z dwóch głównych w ramach konkursu ogólnopolskiego pisma „Dialog” i Teatru Polskiego we Wrocławiu, oraz główna na Eurodramie we Wrocławiu.

„Mortal Kombajn” – jedna z trzech głównych równorzędnych nagrów w ramach konkursu ogólnopolskiego pisma „Dialog” i Teatru Polskiego we Wrocławiu.

W roku 2004 otrzymał roczne stypendium Ministerstwa Kultury na napisanie sztuki według własnego pomysłu inspirowanego twórczością Bruno Schulza.

W styczniu 2005 roku został zaproszony przez Teatr Stary do zamkniętego konkursu dramaturgicznego na napisanie sztuki o tematyce współczesnej. Werdykt jury przyznał główną i jedyną nagrodę sztuce „Ciemno wszędzie”, rezultatem wygraniej jest zaproszenie na trzymiesięczne stypendium artystyczne do willi Decjusza do Krakowa począwszy od września 2005.

Jantar 2010 na 29. KFDF „Młodzi i film” – „Matka Teresa od kotów” Nagroda Młodego Jury na 29. KFDF „Młodzi i film” – „Matka Teresa od kotów”Nagroda im. Siergieja Parajanova na 11. IFF Tbilisi za innowacyjną wizję kinematograficzną – „Matka Teresa od kotów”

Paszport Polityki 2010 w kategorii film za „Matkę Teresę od kotów”Gwarancja Kultury 2011 za film „Matka Teresa od kotów”

kontakt

Paweł Sala

Tel. kom. +48 793 544640

pawelsala11@gmail.com

www.matkateresaodkotow.pl

Adam Sokołowski

sokol@rozwojfilm.pl

Tel. +48 602 317 955

Adam Sokołowski : (urodzony 72 rocznik ) pracowity, zdolny, wymagający producent z wieloletnim doświadczeniem kierownika produkcji, organizatora imprez, zarządcy w studio filmowym. Zaczynał jako asystent Waltera Chełstowskiego. Współtworzył pierwszych pięć finałów Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy. W 1995 r był szefem produkcji i organizatorem pierwszego koncertu Przystanku Woodstock. W latach 1996-2008 związany był z TPS Film Studio. W styczniu 2009 r został udziałowcem w spółce DeLord. W 2010 debiutował jako Producent Wykonawczy filmu fabularnego „Matka Teresa od kotów”. Członek Krajowej Izby Producentów Audiowizualnych.

FILMY DOKUMENTALNE:

„Woodstock” 1995 rok – dokument z festiwalu w USA
„Ścigany” 1996 rok (L. Kumanek),
„Andrzej Wajda - dokument” – reż. Marti Pukko,
„Amplituda” – film dokumentalny o Januszu Wójciku,
„Piłkarz” – film dokumentalny o udziale Polskiej Reprezentacji w rozgrywkach do Mistrzostw Świata 2001.
„Pub 700” 2002 rok Najlepszy Polski Film Dokumentalny Festiwalu Filmowego w Kazimierzu nad Wisłą,
„Klatka” 2003 rok,
„Kamilianie” 2003 rok, Nagrodzony na II Ogólnopolskim Przeglądzie Katolickich Programów Telewizyjnych i Radiowych „Znaki Nadziei,”
„Śledczak” 2004 rok,
„Pedofile” 2005 rok,
„Zabić Papałę” 2008 rok,
„Ścigany” 2009 rok (S.Latkowski, P.Pytlakowski)
„Najważniejszy” 2010 rok
„Naszą powódź widać z kosmosu” cykl 7 filmów dokumentalnych 2010 rok
„10 pytań do ojca” 2011 rok
„Aleksandra chce jechać do Polski” 2011rok
„Tala od różańca” na ukończeniu 2012 rok

FILMY FABULARNE:

„Siedem Grzechów Popcooltury” 2005 rok, nagroda Tarnobrzeg Festiwal Filmów Niezależnych "Bartoszki Film Festival"- I miejsce
„Moja Nowa Droga” 2008 r WAśNIEJSZE NAGRODY: Koszalin 2009 Mały Jantar za najlepszą fabułę w Konkursie Filmów Krótkometrażowych, Białystok -Międzynarodowe Forum Niezależnych Filmów Fabularnych - I Nagroda, Toruń - Short Film Festiwal -Nagroda Główna
„Matka Teresa od kotów” 2010, 2 GLOBY na 45 Festiwalu Filmów Fabularnych w Karlowych Varach
„Cisza Wrześniowa” 2011 – debiut krótkometrażowy Grażyny Treli

CYKLICZNE PROGRAMY TELEWIZYJNE :

„RE:akcja” TVP 1, 36 odcinków,
„Studio Parlamentarne” – program publicystyczny dla TV Polonia, 39 odcinków
„Rykowisko” – program rozrywkowy na licencji MTV Network-Polsat, 75 odcinków – jeden z pierwszych formatów w Polsce
„12 epizodów z Pana Tadeusza” – epizody emitowane z okazji premiery w TVP1,
„W drodze ku dorosłości” serial edukacyjny 30 odc. dla MEN
„U Fryzjera” 36 odcinkowy program dla TVP INFO
„Wielkie odliczanie” 18 odcinków programu dla TVP Olsztyn
„Kulisy Prezydencji” 8 odcinków dla TVP Info
„ABC Klimatu” 20 odcinkowy serial edukacyjny dla NFOŚ
„Salon Polonii” cykliczny program w produkcji dla TVP Polonia

WAŻNIEJSZE FILMY I KAMPANIE REKLAMOWE:

Launchingowa kampania reklamowa Heyah dla Agencji G7,
launchingowa kampania reklamowa FAKT dla Agencji PZL,
pierwszy w Polsce film hairshoot dla H&S- P&G,
„czerwona” seria filmów EUROBANK dla Agencji CUT CUT,
launchingowa kampania 4Life Direct w Polsce,
lauchingowa kampania TVP INFO w 2009 roku (prasa, outdoor, TV, radio),

PROJEKTY W DEVELOPMENCIE:

„HEROINA” drugi film fabularny pełnometrażowy P. Sali - development,
„Okrągły stół” drugi film dokumentalny J. Wasilewskiego – w zdjęciach
„Nauka pływania” film dokumentalny R. Kłosowskiego - dokumentacja
„Opera” debiut dokumentalny S.Batyry – w zdjęciach
„Pan Mama” format komediowy na licencji włoskiej – adaptacja scenariuszy

Stanisław Zawiśliński

dziennikarz, scenarzysta, dokumentalista, wydawca

Absolwent Wydziału Dziennikarstwa i Nauk Politycznych UW. Od 1994 r szef wydawnictwa „Skorpion”. Autor książek o wybitnych ludziach polskiego kina – m.in. o J. Kawalerowiczu ,K. Kieślowskim, K. Zanussim, A. Holland, A. Starskim, J. Hoffmanie, B. Lindzie, Z. Zamachowskim; redaktor i wydawca albumów (Kieślowski, Głosy wolności – 50 lat Polskiej Szkoły Filmowej, Księga „Kadru”). Laureat nagrody PISF( 2008) za książkę Kieślowski. Życie po życiu. Pamięć. Współpracował przy realizacji 10 filmów dokumentalnych jako ich pomysłodawca, scenarzysta i współreżyser - m.in. Między prawdą a wyobraźnią (2007); Still Alive - opowieść o Krzysztofie Kieślowskim (2006), Żyłem 17 razy (2009); Zanussi –rozmowy istotne (2009); Najważniejszy (2010). r

ZESPÓŁ FILMOWY „ROZWÓJ” / ROZWÓJ FILM PRODUCTION

ul. Św. Bonifacego 112

02-909 Warszawa / Warsaw, Poland

Tel. / Fax +48 22 847 20 50

e-mail. contact@rozwojfilm.pl

rozwojfilm@wp.pl

NIP: 521-357-77-43

Regon: 142531894

Adam Sokolowski

Producent

sokol@rozwojfilm.pl

tel. +48 602 317 955

Julia Domagala

PR manager (English / French)

julia@rozwojfilm.pl

Tel. + 48 696 536 436